Een tussendoortje dag 2

Vandaag dag 2 van het tussendoortje Noord-Holland.

Na een slechte nacht voor allebei, gaan we na het ontbijt richting Hoorn. In de planning staat de stoomtrein Hoorn-Medemblik en vice versa. In Hoorn hebben we na wat zoeken toch een plekkie voor de auto gevonden en vol goede moed stappen we richting het hoofdgebouw van de stoomtram, zoals die hier heet. De zeer vriendelijke meneer aan de kassa vraagt of wij al tickets hebben. Euh, nee moest dat dan?? Tja, eigenlijk wel dus want de trein zit vol.....wacht even april, geen hoogseizoen en toch zit de trein vol?? Ja, helemaal volgeboekt. 'T moet toch niet gekker worden.

Optie 1: met de"gewone" bus, je weet wel, die van Connexion, naar Medemblik en dan met de trein terug naar Hoorn. Want er stappen mensen in Medemblik uit die dan met de boot naar Enkhuizen gaan. Oh, nou mogen we terwijl we daar over nadenken wel even het perron op om te fotograferen. Dat mag.

Optie 2: is eigenlijk de meest eenvoudige optie, gewoon helemaal niet met de trein gaan en tzt de stoomtrein in Stadskanaal nog maar eens bezoeken. Och, een stoomtrein is een stoomtrein, ja toch.

Omdat we allebei de cursus "omgaan met teleurstellingen" met goed gevolg afgerond hebben besluiten we om dan maar iets heel anders te gaan doen. Wat dan, naar Den Helder, naar het marine museum?? Ah ja joh, ben ik ook nog nooit geweest dus op naar Den Helder.

Als we buiten het station komen om naar de auto te gaan wordt het accuut duidelijk waarom er geen plek meer was in de trein. Ook vandaag, net als gisteren in Enkhuizen hebben ze tig blikken met Amerikanen los getrokken en die willen samen met het handje vol Duitsers en Nederlanders die wel op tijd een kaartje kochten met de trein. Poe hé. Bij het verlaten van de parkeerplaats komen nog 2 grote bussen met stoomtrein gasten aan. 

Op naar Den Helder. Een uurtje rijden maar dat geeft niet, bollenvelden onderweg en uiteraard regen. Maar dat wordt steeds beter, de bollenvelden heel kleurrijk en voor we het weten zijn we bij het Marine museum.

We waren daar om goed 11.00 uur. Lieten onze museum jaarkaart zien en konden om te beginnen een duikboot, oh pardon, een onderzeeboot bekijken. Mijn hemel, smalle trappen en smalle gangen. Dan ziet het er in die Amerikaanse films toch echt wel anders uit. Die onderzeeboten schijnen ook een slagje groter te zijn dan die van ons. Och ja, dat kennen we wel. Big, bigger, bigst.

Dan het het terrein op, heel groot en mega veel te zien maar nu willen we eerst koffie. Gewoon koffie, niet zo moeilijk toch zou ik denken, Nou lees maar verder dan kom je vast op andere gedachten. Restaurant 1: de keuken is gesloten en dus werkt dan ook de koffiemachine niet. Goh. Dan verder bij een van de museumgebouwen. Geen koffie bij ons, probeer een van de restaurantjes aan de waterkant.

Restaurant 2: wij willen graag koffie met appeltaart. De moeizaam Nederlands sprekende dame vertelt dat ze wel denkt dat er appeltaart is.  Ok, jassen uit, alle apparatuur op een stoel en wij installeren ons. Dan komt haar collega, koffie met appeltaart.......nee de koffiemachine is stuk en dus wel appeltaart maar geen koffie. Inmiddels is Jaap, door koffiegebrek, al bijna bezig met een spoedcursus goede gesprekken voeren. Komt toch die cursus waar we inmiddels cum laude voor geslaagd zijn van pas. Jassen aan, apparatuur omhangen en op naar restaurant 3.

Jaaa, daar hebben ze koffie, heerlijke koffie en appeltaart. Bij de koffie zelfs slagroom met een druppie likeur onder in het glaasje. Kijk, die begrijpen wat een mens soms nodig heeft. Een leuk cafe met een mooi interieur waar je fantasie, zeker die van mij, met je op de hobbel gaat.

Na die koffie, verder met het museum. We komen op de brug van een schip (de Ruyter) met een radarkoepel. Bere interessant en ook hier weer smalle trappies maar zeker de moeite waard.

Dan nog allerlei andere info in een van de gebouwen. Bij de balie van de museumwinkel staan twee Franse echtparen die nog een kaartje willen kopen. De dame bij de balie geft aan haar collega door deze mensen beter bij de hoofdingang een kaartje kunnen kopen omdat ze dan ook een Franstalige tourguide meekrijgen. Bovendien is 2 uur erg kort om alles te kunnen zien. Zowel zij als haar collega spreken een paar woorden Frans en omdat ik het toch niet laten kan spring ik in en vertel ze dat, indien ze er tijd voor hebben, veel beter morgen de hele dag hiervoor kunnen gebruiken. Zij blij, wij blij en de mensen van het museum blij. En pluspunt voor mij, ik heb weer wat Frans kunnen oefenen.

Op ramschip De Schorpioen rondgekeken en om 16.00 uur waren we naar ons idee toch redelijk uitgekeken en rijden we (na eerst nog even bij een kringloopwinkel gesnuffeld te hebben) in de spits drukte weer terug naar het hotel.

We hebben een heerlijke dag gehad, de cursus is tot twee keer toe waardevol geweest. We hebben vanaf aankomst in Den Helder tot vertrek droog weer gehad maar op de terugweg gaan de sluizen weer open. Och, dat past dan wel weer bij een Marine verhaal, daar komt altijd wateraan te pas.

Tot morgen.