Rothenburg

De dag begint met niet gewenste wisselbaden, de douche heeft kuren en niet zo'n beetje ook. Zo sta je bijna te verschroeien zo heb je de neiging je winterjas er bij aan te trekken. Gelukkig is het douchen niet iets wat uren duurt en met die wisselbaden blijkbaar toch wat sneller gaat dan gebruikelijk.

Vandaag gaan we het middeleeuwse stadje Rothenburg ob der Tauber bezoeken. Maar eerst vraag ik de eigenaresse van het hotel of ze mij het verschil kan uitleggen van Rothenburg ob der Tauber en bijv. Franfurt am Main. Beide liggen immers aan een rivier. Ob der Tauber betekent dat het boven de rivier ligt (tegen bijv. de berghelling  - het ob zou wat ouder duits zijn voor boven) en am betekent dat het gelijk met de rivier ligt. Hier maakt dus het niveau verschil in ligging van de plaats tov de rivier uit of het ob der of am is. Weer wat geleerd. Daar is een mens immers nooit te oud voor.

We tanken nog even vol voor € 1,759 de liter (niet verkeerd) en dan kunnen we weer.

Bij Rothenburg is het nog redelijk rustig en we parkeren voor een dag (kosten € 5,50 - nee, dit is echt geen grapje). Door een van de prachtige stadspoorten wandelen we het stadje binnen en vallen meteen met onze neus in de boter. De kerk St. Wolfgang is open en de entree is een vast bedrag voor onderhoud en museumkosten. De kerk was vroeger een kerk van de broederschap van schaapsherders. Tegenwoordig worden er geen specifieke godsdiensten gehouden maar iedereen die er iets wil kan de kerk (vermoedelijk) huren maar neemt dan zijn eigen "geestelijke" mee. Je  kunt er naar de kelders en dan via de kazematten weer naar de andere kant van de kerk en dan kom je in de kerk zelf uit. Op de 1e verdieping is het museum van de schaapsherders en en hun dansfeest (Schäfertanz). Nog een verdieping hoger is een foto tentoonstelling van Rothenburg na het bombardement en de verwoesting in maart 1945. In de kerkzaal zelf staan/zijn drie altaren.

Na deze kerk lopen we verder de stad in, er zijn inmiddels al meer toeristen en we hebben al heel wat talen gehoord. Ook van de andere kant van de wereld. We hebben daarstraks op de parkeerplaats voor het eerst tijdens onze vakantie meer dan 2 Nederlandse auto's gezien. Ook stikt het van de chinezen en japanners die uiteraard overal maar dan ook echt overal met hun telefoon op de selfie stick foto's maken en zoals we inmiddels door de jaren heen al wel van ze gewend zijn worden andere toeristen dan maar gewoon aan de kant gedrukt. Want ja, zij willen een selfie.

In Rothenburg hangen veel leuke uithangborden dus daar zetten we de nodige van op de foto. In de binnenstad bij het gemeentehuis is het stadsmuseum en dat is de moeite waard. Lekker rustig doorlopen en allerlei informatie lezen over dit stadje. Eenmaal weer bij de uitgang staat de kassamedewerkster net aan een stel Amerikanen te vertellen dat zij met de lift een stuk omhoog kunnen in de toren en dat ze de rest via de trappen moeten doen. Aha, het liftraadsel is hierdoor meteen opgelost, ik zag nl. een bordje "aufzug" staan maar ja, waar naar toe dan?? Ik vertel het Jaap en die vindt dat wel wat. Nou, geef mijn portie maar aan fikkie, al die smalle onregelmatige trappen, nee bedankt. Jaap gaat wel en ik ga op zoek voor een kop koffie. Kom ik natuurlijk uitgerekend bij de meest vriendelijk dame terecht die je maar in de bediening kunt vinden. Mijn "nee bedankt" tegen de kaart en alleen een kop koffie schiet haar bijna in het verkeerde keelgat maar vooruit ik kan toch een koffie kopen. 

Intussen signaleer ik Jaap hoog boven in de toren maar hij ziet mij niet. Als hij beneden komt laat ik hem de rest van mijn grote kop koffie opdrinken en gaan we een ander vriendelijkere plek voor koffie met uitzoeken. Na een kop koffie voor beide en "Apfelstrudel mit eis" erbij voor Jaap gaan we weer verder.

Ik wil uiteraard in de kerstwinkel (weihnachtsdorf) kijken. Daar blijkt ook het enige kerstmuseum van de hele wereld te zijn. Gaaf joh, Jaap hobbelt wel mee door het museum maar vindt het na het museum al weer mooi genoeg om kerstspullen te zien (begin september). Hij gaat buiten op straat van alles bekijken en ik, ja uiteraard, ik loop de hele kerstwinkel door want er is genoeg te zien. Nooit geweten dat er kerstversiering is van de Mainzelmänchen en van Die Maus. Weet ik dat nu wel. Het museum was naar mijn idee best heel interessant want wat een verscheidenheid aan kerstspullen staan er. De winkel is een meer dan overvloedige hoeveelheid diverse soorten kerstbeleving. Van versiering voor de boom tot decoratie voor het hele huis, serviezen in tig soorten. Nee, werkelijk te veel om op te noemen. Als ik buiten naar Jaap zoek zie ik dat er aan de overkant van de straat nog een kerstwinkel is van dezelfde Käthe Wohlfahrt. Daar ga ik maar niet meer binnen want dan ben ik nog zeker een half uur zoet . De winkels van deze Käthe zijn in nog 6 andere Duitse plaatsen te vinden en er zit 1 in België, 1 in York, 1 in Frankrijk, 1 in Spanje en zelfs 1 in de USA. Ik bedoel maar. Genoeg kerst in september. Jaap heeft tijdens mijn snuffeltocht door de kerstwinkel allerlei leuke dingen buiten gefotografeerd en vindt soms de meest bizarre bordjes. Ook deze keer. Er is nog meer te zien hier en we weten nu al dat we vandaag lang niet alles kunnen bekijken. Dat wordt, zoals ook al in de planning, in de toekomst deze route verder afmaken en dan de draad in Rothenburg ob der Tauber weer oppakken. Er is nog minstens voor 2 dagen kijkplezier, zo niet voor nog meer dagen.

Als we bij een van de stadsmuren op een bankje met een Deens echtpaar zitten te kletsen begint het te regenen. S..t, we wensen elkaar gauw een fijne vakantie en wij lopen in de richting van een van de stadsmuren. Bij een onderdoorgang schuilen we even. Dan wordt het wat droger en gaan we verder met het fotorondje. Dan zonder ons ervan in kennis te stellen beginnen die wolken weer te druppen. Hebben vast nog nooit van Tena gehoord, zijn hardstikke incontinent. Het houdt op met druppen en het begint toch echt wat meer op een regenbui te lijken. Dan maar onder de bomen gaan staan. Jaap loopt als het iets minder regent gauw naar de WC's. Ja, al dat water ook. Ik loop naar de stadspoort waar al veel meer mensen schuilen. Er is nog een plekje vrij op de bank maar dan moet iemand met wat tassen wel iets opschuiven. Dat doet ze. Dan komen er 2 dames aan, Amerikanen blijkt later, die willen zelfs met plu en al op de bank zitten maar zoveel ruimte is er niet. 1 meneer met hond schuift op en de dame verwacht dat ik ook de kant van de natte hond opschuif. Dacht het niet, ik schuif de andere kant wel op. Voor haar vriendin is geen ruimte meer op de bank en dat kan ook niet gecreerd worden. Ze besluiten even later om dan toch maar weer verder te lopen. De plu gaat weer uit en ik kan nog net mijn hoofd uit de gevarenzone trekken. Ja, ja, regen en mensen blijft een moeizame combinatie. Jaap komt nu naast mij zitten en dan breekt de hoosbui los. Blij dat we hier droog zitten. Als het weer wat droger wordt gaan we verder. We lopen nog een stukje door het stadje, fotograferen nog links en rechts wat en besluiten naar de auto te gaan.  Buiten het centrum scoren we een broodje, nou ja tje, bij Subway en dan naar het hotel. 

Verslag schrijven, foto's bewerken. Tassen pakken, een route zonder al te veel baustellen uitzoeken voor de terugreis morgen. Het weer in zuid duitsland is nog steeds te grillig dus rijden we morgen weer naar huis. We maken deze route in de toekomst nog wel eens af, die stadjes en de routes lopen niet weg, 

Toch sluit ik dit reisblog nog niet want er komt nog een terugreis en daar valt vast nog wel wat over te vertellen, onszelf kennende. Dus ook nu gewoon weer tot morgen of anders in ieder geval tot overmorgen.