Yeah, naar Rothenburg o.d. Tauber

Nou ja, niet helemaal Rothenburg. Zo'n 5 km er vandaan, nl. In Steinsfeld.

Maar laat ik de dag bij het begin beginnen. Mooi op tijd (9.00 uur) op pad voor deze nieuwe route van zo'n 170 km. En ja hoor, geloof het of niet maar al rap hebben we de 1e U te pakken. Onze Miep wil ons ijzerenheinig terug voeren naar de oorspronkelijke route en weigert de route opnieuw te berekenen. Hier zijn we vandaag vlug klaar mee en snoeren haar de mond. Ondertussen Google maps opgestart en we laten ons nu leiden door de bitserige dame die op commando toon vertelt dat we "links" of "rechts" moeten. We kunnen zelfs nog kiezen tussen 2 bergwegen die uiteindelijk naar dezelfde plaats voeren. Op de ene zouden we zo'n 3 kortere wegwerkzaamheden hebben, op de andere 1 iets langere. Voor deze laatste route kiezen we en dat is een toch wel een gouden greep. Deze weg voert ons door het inmiddels toch beginnende berglandschap en we hebben mooie vergezichten.

Het is nog niet superwarm en ook bewolkt maar de zon doet wel zijn/haar best om er door te breken. Het is duidelijk genieten. Bij een dorpje staat een vrachtwagen stil te staan, niet geheel duidelijk waarom. Het zou de wegversperring kunnen zijn waarvan hij twijfelt hoe nu verder. Jaap bedenkt zich niet erg lang en gaat hem voorbij ..... eh, oeps foutje, de goede man staat netjes met die grote lange hoge bak bij het verkeerslicht te wachten. Jaap kan nog netjes voor hem gaan staan en ik kan vanuit mijn ooghoek het verkeerslicht in de gaten houden. Nu maar hopen dat er geen grote, hoge lange bak van de andere kant komt want ik denk dat we dan toch wel een "klein" probleempje hebben. Nee, pfuuu, wat een mazzel, alleen een paar personenauto's dus als het licht op groen springt mogen we verder. De vrachtwagen chauffeur heeft niet getoeterd, niet met zijn lichten geseind dus dat viel nog wel mee. Wat hij gedacht heeft weten we niet en dat laten we maar mooi in het midden maar ik kan mij er wel iets bij voorstellen. 🤣🤣🤣

We maken hogerop in "de bergen" nog wat foto's bij een mooi uitzichtspunt. Hier staat een gedenkteken voor de gevallen soldaten uit de 1e wereldoorlog. Ongeloofelijke idioten hebben er met stift of zo hun eigen ideeën op aangebracht. Weer zo'n respectloze actie, of je het er nou wel of niet mee eens bent, je blijft met je klauwen op welke manier dan ook van een monument af. Iedereen heeft recht op zijn of haar eigen mening en we hoeven het niet met elkaar eens te zijn maar om nou de boel onder te kladden gaat veel en veel te ver.

De route die we nu volgen leidt ons uiteraard langs andere plekken dan dat we hadden gedacht en onderweg zien we regelmatig bordjes met Schlösser en Kirchen. Nou ligt de sprookjes route achter ons en zijn we inmiddels met de Romantische strasse bezig, het betekent niet dat we elk slot en elke kerk bezoeken. Dus hoe mooi de kerk er soms ook aan de buitenkant uit ziet, we kachelen rustig door. Dat doorkachelen lukt echter niet meer als we een bordje zien met Klooster Bronnbach. Daar keren we dan toch maar voor en slaan die weg in. Inmiddels hadden we onze Miep weer ingeschakeld en die meldt niet zo vaak dat we terug moeten want via Bronnbach kunnen we ook op onze bestemming komen. Het klooster is te bezichtigen en ondanks dat het er wat haveloos uitziet is het een juweeltje. We zijn helemaal blij dat we hiervoor een kleine omweg gemaakt hebben.

Na heel veel moois te hebben gezien gaat het weer verder. We komen steeds dichter bij ons einddoel. Om goed 16.00 uur arriveren we bij Landhotel Schwarzes Ross waar we 2 nachten zullen blijven.

Het hotel is wat aan de oude kant maar gemütlich, de eigenaresse is vriendelijk en duidelijk Beiers maar ik kan haar toch best verstaan. We zouden eerst een kamer op de 2e verdieping krijgen (dus 2 trappen op met onze zooi) maar als ze in de gaten heeft dat ik met stok loopt gaat ze gauw kijken of ze wat kan omboeken en krijgen we een kamer op de 1e verdieping.

We halen onze nodige bagage uit de auto en ik wil e.e.a. alvast in orde maken maar dan............

Waar is mijn telefoon, niet op het tafeltje, niet in mijn buideltasje. Jaap belt, krijgt voicemail, dus niet op de kamer? In de auto?? Tig keer zoeken we in de auto, rond de auto, bij de receptie. Ik herinner mij waar ik hem voor het laatst gebruik heb maar ook dat ik het geluid er bij het hotel even afgezet heb.  Bedenk waar, maar geen telefoon te vinden.

Balen als een stekker uiteraard maar na ruim drie kwartier zoeken geven we eerst de moed maar op. Hij is weg ondanks dat die niet weg kan zijn. Voor de allerlaatste keer voor dat ik met het verslag begin zoek ik nog een keer tussen de zitting en armleuning van de springveren sofa. Jaap had al wel twee keer aan de achterkant tussen zitting en rugleuning gezocht maar niet bij de zijkant. En ja hoor, daar is mijn telefoon. Ik heb spullen op de sofa gelegd, toen nog niet wetende dat door de springveren de zitting ik weet niet hoever naar beneden zou gaan. Het is trouwens niet het enige dat ik vind, er komt tussen diezelfde leuning en zitting ook een swiss army horloge boven water. Dat loopt niet meer maar Jaap brengt het wel naar de receptie. Daar is nooit het verlies van gemeld. Nou ja, de afdeling gevonden goederen is in ieder geval in dit hotel een item rijker.

Dan gaan we eerst maar een hapje eten, het hotel waar we verblijven heeft 's avonds geen restaurant functie meer maar we krijgen het adres door van de Landwehr-Bräu. Een hotel restaurant. We hebben niet gereserveerd maar gelukkig hebben ze nog een plekje. Het is er best een sjieke bedoening maar de prijzen zijn goed, het personeel vriendelijk en het eten heerlijk. We zitten in een kleine eetkamer, vermoedelijk voor gasten van buiten het hotel. De dames uit de bediening zijn in Beierse klederdracht, de zgn. Dirndl jurken. Ik mocht een foto maken van de serverster die ons bediende. Het chocolaatje bij de koffie was ook bijzonder. We maken nog wat foto's buiten van deze voormalige brouwerij en gaan dan naar het hotel voor verslag en foto's.

En dan te bedenken dat we dachten dat we vandaag alleen een reisdag zouden hebben en ik de indruk had dat er niet veel te vertellen zou zijn. Zo zie je maar, het loopt toch altijd anders dan gedacht.

Tot morgen maar weer, een nieuwe dag met nieuwe avonturen.