Polen - dag 15

Alweer 15 dagen in Polen. Na een rustig weekend waarin we wel wat dingen ondernamen maar ons voornamelijk rustig hielden zijn we vanmorgen al weer vroeg op pad gegaan.

We vertrokken al om 8.15 uur. Het eerste stuk gaat mooi voorspoedig en zoals het er op dat moment uitziet schieten we lekker op. Maar helaas, dat gaat zo totdat we een afgesloten weg op onze route vinden. Miep schiet in de stress en laat ons een paar keer flink heen en weer rijden. Nou is er best  veel moois onderweg te zien maar om nog voor de tigste keer langs de zelfde kerk te komen en dan te verzuchten "die hebben we toch net ook al gezien" is toch iets minder.

Miep blijft ons ieder keer naar het beginpunt terugsturen en op een gegeven moment zijn we er zo flauw van dat ze ons steeds de verkeerde richting uitstuurt dat we als het ware onze Miep de nek omdraaien en zelf de plaatsnaam intypen. Dit gaat beter.

Om uit de gevarenzone te komen (je weet immers maar nooit) programmeren we onze Miep dat ze voor deze keer dan ook wel snelwegen en tolwegen  mag meenemen in de route. Dat doet ze dan ook acuut en voor dat we er erg in hebben staan we voor de tolpoortjes van een tolweg. Joepi, nou net wat we wilden - euh………………………………………

Nou ja, geen probleem op deze manier kunnen we het tijdverlies door het geklungel van heen en weer rijden en zoeken mooi compenseren. Zo'n 65 kilometer mogen we op dit fraaie stuk asfalt afleggen en als we heel eerlijk zijn valt dat in deze omgeving waar we nu zitten ook nog wel mee. Een mooie weg en het schiet nog op ook.

We hebben een kasteel bezoek in de planning en daar is ze dan ook voor geprogrammeerd. Dus mogen we op een gegeven moment van de snelweg af en weer lekker over binnendoor weggetjes verder. Maar dan moeten we natuurlijk wel eerst even die tolweg afrekenen. 65 kilometer, da's best een eindje, dus dat zal wel een flink bedrag zijn. Als onze ticket wordt afgelezen verschijnt het bedrag in de display.

Euh…………………………….lezen we dit goed???? Klopt dat wel?? Gewend aan de bedragen in Frankrijk voor een tolweg - en dan zeker 65 kilometer - hebben we de neiging om te geloven dat het apparaat stuk is. Ik tel het bedrag uit en vraag voorzichtig of dit klopt. Ja hoor, helemaal goed. De slagboom gaat open en daar tuffen Jaap en Monica weer het Poolse platteland op.

En inmiddels is iedereen natuurlijk benieuwd wat voor giga bedrag wij hebben betaald.
Och, vooruit ik help jullie uit deze patstelling. Wij betaalden welgeteld 7,60 Zloty voor 65 kilometer tolweg. Ik wil het ook nog wel voor jullie omrekenen hoor. Dat is tegen de huidige wisselkoers welgeteld € 1,76. Nou, dat willen we in Frankrijk nog wel eens meemaken.

Nou het kasteel dat op onze route als bezienswaardigheid is ingegeven is een beetje een teleurstelling. Het zoveelste kasteel dat omgebouwd is tot hotel. Nou is dat nog niet het allerergste maar wat veel erger is dat er een afschuwelijk moderne serre voor gebouwd is en dat je om naar hotel te kunnen al entree moet betalen voor het park. Hoezo??? We gaan toch niet al entree betalen om vervolgens een kop koffie bij het hotel te drinken en dan weer te betalen. Alleen maar om een stukje over een grindpad te lopen van het hek naar het terras. We zouden wel gek kunnen zijn. Over een grindpad lopen kun je overal in Polen wel, of kinderkopjes en daar betaal je niets voor. We kijken de "zeer vriendelijke" dame daarom maar eens glazig aan, halen onze "ons bint zunig" schouders op en stiefelen het andere grindpad (waar we niet voor hoefden te betalen) weer af. Maken wat foto's (dat dan wel weer) over het tuinhek (wat moet je anders) en komen bij de parkeerplaats. Daar in de buurt is een winkeltje en daar ga ik twee cola en twee ijsjes halen. Jaap brengt de foto apparatuur naar de auto en komt er aan lopen en zegt "hebben ze ons toch nog bij de poot", ik moest parkeergeld betalen. Tuurlijk…………………………

Gelukkig is het drinken en het ijs en al die andere dingen niet duur in Polen dus we komen vast wel over dat parkeergeld heen.

Onze tocht voert ons verder over kleine binnenwegen in een prachtige omgeving. Hier is het echt genieten. Heel, heel veel landbouw wisselt af met bos. In de verte zien we de bergen. Het is af en toe net een plaatje.

Soms zien we in de verte nog de kolchozen gebouwen staan. Soms helemaal verlaten, soms weer door een boer in gebruik genomen. Helaas net iedere keer te ver weg om te kunnen fotograferen of soms op een weg waar het levensgevaarlijk is om te stoppen.

We komen door dorpjes waar het lijkt alsof de tijd is stilgezet, behalve dan dat het verval van huizen niet is stilgezet. De afwisseling van prachtige, gelikte huizen met het verval en verkrotting is bizar groot. Af en toe staan er huizen in een dorp dat ik bang ben om een van mijn beruchte niesbuien te krijgen. Ik zou nog aangeklaagd kunnen worden dat ik een heel dorp heb laten instorten.

We zouden best bij elk in elkaar gevallen huis willen stoppen, bij elke mooie kerk wilt aanleggen maar als we dat doen dan zouden we met Sint Juttemis nog niet thuis komen. Bovendien komen we dan uit sommige gebieden niet meer weg want daar is op elke hoek wel een vervallen huis, gebouw of schuur te vinden. Of er staat wel een kerk en nog een en een kapelletje.

Nee, we stoppen daar waar het kan en waar het naar ons idee toch wel echt heel erg de moeite waard is.

Ook komen we door leuke dorpjes of door een dusdanig mooie omgeving dat die de moeite waard zijn van nadere inspectie en dat doet ons besluiten om maar gewoon halt te houden.  Morgen misschien eens zo'n stadje in waar nog heel veel mensen wonen maar waar het verval zodanig is dat Jaap er vermoedelijk wel 10 dagen kan blijven om te fotograferen. Dat doen we dan weer niet, maar een extra nachtje in de regio blijven is niet zo erg.

Onderweg komen we door een gebied waar heel veel steenwinning in mijn dagbouw wordt gedaan. Kilometers achter elkaar en we zien de treinwagons waar in het grind en de gemalen stenen worden afgevoerd. Nieuwsgierig als we zijn draaien we een weg in maar die komt uit bij de spoorlijn en het terrein van een van de vele mijnlocaties. Als we de auto draaien komt er een medewerker naar ons toe lopen. Jaap doet het raampje open en tot onze stomme verbazing worden we begroet met een "goedenmiddag". Heu? Een Nederlander, nee een Pool die in Nederland heeft gewerkt en een redelijk woordje Nederlands spreekt. We mogen wel beneden wat foto's maken van de groeve en de spoorlijn maar we mogen niet de berg op. Nou, dat waren we toch al niet van plan. Dus, foto's gemaakt, zand gehapt en wegwezen.

Op zoek naar een hotel. Zoals zo vaak, als je niet zoekt, zijn er tig te vinden. Als je wel zoekt zie je niets. Hier en daar wat vragen, geholpen worden door een vriendelijke Pool die zelfs op zijn fiets even later weer aan komt rijden of wij het wel gevonden hebben. Ja, gevonden wel maar …… de hoteleigenaar had geen plek en heel eerlijk gezegd waren we daar nou ook weer niet zo rouwig om. We bedanken de jongeman hartelijk voor zijn moeite en voor het feit dat hij gekeken heeft of wij het wel konden vinden. Dan op naar het volgende adres. Daar vragen ze of we geboekt hebben. Geboekt??? Nou, nee. We komen op de bonnefooi. Nee, dan hebben we geen plek voor u. Probeert u het daar eens. Verrek, daar zijn we daarstraks langsgekomen. Weer terug, och, dat hadden we vandaag nog niet gedaan toch? Dat heen en weer rijden.

We komen bij een 3 sterren hotel. Daar is plek. De kamer is de duurste die we tot nu toe hadden in Polen maar we moeten dan ook meteen eerlijk erbij vertellen dat het ook de grootste is die we hadden. Als we konden dansen, zouden we dat hier kunnen doen. Doen we niet, hebben we geen zin in. We gaan eten, foto's bewerken, blog schrijven en dan ………………………………..

tot morgen, dan horen jullie wat we weer gedaan hebben en hoe vaak we dan heen en weer gereden zijn - of niet.