Berlijn fase 3

Vandaag het verslag van vrijdag.

Vrijdag ging de reis naar het Technik Museum. Daar vind je van alles op het gebied van techniek. Grote zaken zoals  vliegtuigen, schepen en treinen maar ook kleinere zaken. De ontwikkeling van de computer, het maken van zijden bloemen (en alle attributen die daarvoor gebruikt worden), een weefgetouw speciaal voor het vervaardigen van prachtige sierranden en nog heel, heel veel meer.

Het is geen warme dag dus uitstekend voor zo'n bezoek dat uren kan duren.

De weg naar het museum is al weer even spannend want de beoogde S-bahn rijdt niet meer op dit traject. Shit, welke dan nu. Joh … we pakken gewoon een van de lijnen waarvan we denken dat het goed komt en dan zien we wel weer verder. En zoals gezegd, komen we op die plek waar we zijn willen.

Zoals al verwacht is het voor Jaap net als voor een kind in de speelgoedwinkel. Na zo'n twee uur heeft hij alleen nog maar de onderdelen vliegtuigen en schepen gezien en moet nog aan de rest beginnen. Ik heb dan al voor mijn gevoel het hele museum verkend. Niet echt natuurlijk maar ik heb meer globaal hier en daar een kijkje genomen. Ik hoef niet elke schroefdetail te bekijken, dat ligt voor Jaap toch een beetje anders. Grappig genoeg merken we dan dat ik hier en daar toch weer andere zaken heb gezien dan hij en dan te bedenken dat ik niet eens overal ben geweest. Ik zag er een model scheepje geheel gebouwd van kruidnagels. Heel bijzonder. En op de afdeling met radio en afspeelapparatuur zien we grammofoonnaalden liggen om de platen destijds zachter of harder te laten spelen. Nu weet ik ook waar de uitdrukking "geïnjecteerd met een grammofoonnaald" vandaan komt.

Na nog even samen wat bekeken te hebben gaan we rond drie uur verder.

Richting Tempelhof, het vliegveld dat na WOII, van juni 1948 tot mei 1949, een heel belangrijke rol speelde in de levering van voedsel, medicijnen en allerlei andere belangrijke zaken. Berlijn was rondom geblokkeerd door de Russen (Sovjet Unie) maar deze blokkade werd op deze manier gebroken. Tijdens piekmomenten landde er zelf om de 26 seconden een vliegtuig.

Als wij er komen zie je daar niets meer van en heeft het immense complex meer iets van vergane glorie en het gevoel "en wat nu". Er zijn elke dag rondleidingen maar als wij er aankomen is het daar eigenlijk al te laat voor en na wat langs het complex gestruind te hebben besluiten we toch maar om weer richting Friedrichshagen terug te keren. We zijn nog wel zo'n drie kwartier onderweg en zullen vanavond met elkaar eten.

De dag eindigt wat vreemder dan verwacht. Al de hele dag heb ik een vreselijk jeuk aan handen en voeten maar ik kan niet ontdekken wat er nou eigenlijk aan de hand is. Tijdens het bijkletsen met Sascha(die we van de week nog niet zagen), krijg ik een aardbei in mijn mond gedrukt om al vast te proeven.

Tijdens het eten krijg ik een stevige allergische reactie. Mijn onderlip wordt dik, ik krijg uitslag op beide armen en een gevoel van een brok in mijn keel en benauwd op de borst. De schrik bij ons allemaal is groot.

Wat is hier aan de hand? We proberen te achterhalen wat. We aten zuurkool met bradwurst, eet ik thuis ook. Kartoffelpuree, eet ik thuis ook. Ik at een aardbei, eet ik wel vaker.

Maar donderdag hadden we ook aardbeien als toetje en toen begon (maar wel pas uren later) die akelige jeuk aan handen en voeten.

Nu reageer ik nog heftiger op die ene aardbei. Aardbeien, dat eet ik al vanaf kindzijn en nooit was er iets aan de hand en nu ineens, zomaar als donderslag bij heldere hemel, reageer ik allergisch op aardbeien. Het moet niet gekker worden..

Alle ogen zijn na de maaltijd wel gericht op Kwatta, maar ik wil geen chocolaatje zijn. Iedereen is zich het leplazarus geschrokken, inclusief ikzelf, maar gelukkig maak ik zelf nog de meeste grapjes erover want de anderen zijn heel ernstig.  In de loop van de avond trekt de eenzijdige verlamming van mond over en vanmorgen was ook de uitslag weg.

Even geen  zomerkoninkjes meer voor mij en als het een beetje tegenzit nooit meer.

Gelukkig is er wel ander fruit.