Polen - dag 3

We hebben in Stare Pole overnacht. Een heel eenvoudig onderkomen. Je kunt het bijna geen hotel noemen. Hier wordt het een Zajazd genoemd. Hoe eenvoudig het ook is, het meubilair is allemaal gemerkt. Stel je voor dat er iemand met bed, bank of stoel vandoor gaat.
We hebben geen idee waarom alles gemerkt is maar ze zullen wel slechte ervaringen hebben.

Het ontbijt is goed maar de koffie……………………….breek ons de bek niet open over de koffie hier. Bij het ontbijt staat er een grote pot met oploskoffie en hetzij heet water in een container of in een super grote waterkoker.

Iedereen die weet wat voor koffiedrinkers wij zijn en Jaap dan nog wat meer dan ik weet ook meteen wat wij hier het meeste missen. KOFFIE. Ja, ik schreeuw even en wel om KOFFIE!!!

Lieve broer, als jij dit blog ook  leest, …………………….. volgens ons is hier nog wel een inkomen te verdienen, als ze tenminste koffiemachines willen kopen ;-)

Voor de rest hoor je ons niet mopperen, we doen het wel hoor, maar weten gewoon dat jullie ons toch niet horen!  Maar zonder gekheid, het ontbijt is verder goed. Brood, boter en iets erop, nou meer hebben we toch niet nodig!

Vandaag staan de bijzondere scheepshellingen op het programma. In het Elblaski kanaal moet over een lengte van 9,6 km in totaal een hoogteverschil van goed 100 meter overbrugd worden. Hoe ze dat doen. Dat wordt me veel te technisch om het uit te leggen maar kijk op de foto's en je ziet wat er gebeurt.

Bij de 1e helling waar we komen lopen we een flink stuk naar de scheepshelling en verdwijnt Jaap ineens. Hé, waar is die nou gebleven. Het blijkt dat hij naar de machinekamer onderaan de dijk is gelopen en heeft daar uitleg en rondleiding gekregen. Ja, 85% pools met handen en voeten (2 techneuten bij elkaar gaat blijkbaar altijd goed), 15% Duits en Engels. Als ik er kom krijg ik (als vrouw) de beknopte versie en uitleg maar ik krijg wel een demonstratie. We bedanken met het inmiddels geleerde woord dziękuję  (dank je en om het uitgesproken te krijgen zeggen we gewoon dzjenkoeie). Lijkt heel wat en we doen ons best en de polen vinden het tot nu toe wel komisch.

Bij de 2e helling waar we vervolgens naar toe rijden is het veel toeristischer en krijgen we zelfs de vraag (rederij) of we een bootvaart mee willen maken van ± 1 uur. Nou nee, bedankt maar fijn dat u het vraagt (in het Duits!!!). Als we verder lopen worden we aangesproken door een van de bootmannen in het Nederlands.
Ja, Polen - het blijft ons verrassen.

Dan verder op pad. En uiteraard houden de verrassingen niet op. De binnendoor wegen zijn gezellig om te rijden, als je geen haast hebt, wij niet, hebben vakantie. Dat we dan af en toe door gehuchtjes heen komen waar huizen staan waarvan wij het idee hebben dat een flinke niesbui einde huis betekent is iets wat ons blijft verbazen. Hier geen dak, daar ontbreekt een stuk muur en af en toe is er begonnen met de bouw maar is blijkbaar het geld opgeraakt want dan staat er een half afgebouwd huis dat ook alweer bijna een ruïne aan het worden is.

Ruïnes zien we onderweg ook wel en uiteraard kan Jaap het niet laten hier ook een en ander van vast te leggen.

Ook zien we regelmatig borden van overstekende herten, soms 7,0 km soms 2,5. We wisten trouwens niet dat die beesten hier zo groot konden worden maar echt joh, we hebben er nog geen een gezien. Niet een van 7,0 km noch een van 2,5 km. Zelfs geen kleinere, nou ja, behalve dan die ene die langs de kant van de weg lag en die Jaap wel heeft gezien en ik (gelukkig) niet maar ik weet eigenlijk niet of die wel meetelt.

Wel een vosje dat langs de snelweg scharrelde maar ja toen had ik weer net geen camera op schoot liggen.  Dus inderdaad ….. een land vol verrassingen.

In Grieltzwald bezichtigen we een prachtige kerk, maar alle mensen, wat is het hier druk. Zelfs de tv is er net geweest om opnames te maken. Wat is er aan de hand? Nu zijn we toch wel zo nieuwsgierig dat we het vragen……………ja echt! In het Engels en wederom met Google Translate komen we er achter dat hier ooit heel wat honderden jaren geleden de Moeder God's oftewel beter bekend als Maria, hier verschenen is. Dat dit nu net op 27 juni voor het eerst gebeurde - ja, dat wist ik ook niet toen ik de route plande.
Het levert wel een erg volle kerk op, da's mooi voor de kerk maar ietsje minder voor ons want op al die mooie opnames staat ineens wel veel meer volk dan dat wij gewend zijn als we kerken fotograferen.

Niet getreurd, we drinken na de bezichtiging van de kerk een kop koffie …………… ………Echte - uit een koffiemachine - HOERA!!

Dan richting het merengebied waar het flink toeristisch is en waar zowaar Duits en Engels gesproken wordt. We vinden een mooie Zajazd waar we kunnen slapen. Enne waar ze Engels spreken.

We worden heel hartelijk onthaald, met een knuffel en een rondleiding. Er wordt verteld dat ze ooievaars op het terrein hebben en paarden. Het 1e is heel mooi en vinden we de moeite waard, die paarden zien we niet maar dat hoeft ook niet. We hebben toch geen peerdekonten.

Na een heerlijke schnitzel (zo groot als een deurmat) waarvan we op advies van de bediening  maar 1 bestellen omdat we die heel goed kunnen delen (de jongeman had gelijk) met bradkartoffelen en ijs toe gaan we naar onze zeer royale kamer om jullie weer van onze avonturen op de hoogte te stellen.

Morgen gaan we verder.