Polen - dag 7

Na een voor ons wat teleurstellend verblijf in Bialowieza hebben we toch besloten om de route niet te wijzigen. We wilden in 1e instantie langer in Bialowieza blijven maar daar hebben we vanaf gezien.  Vanwege het feit dat het oerbos alleen maar met een gids, onder zeer strikte omstandigheden en bovendien voor een absurd hoog bedrag op een heel vroeg uur, toegankelijk is en de rest van de bossen erom heen voor een groot deel alleen op fiets of te voet bekeken kan worden trekken we verder.

Er zullen vast heel bijzondere, (omgevallen) bomen te vinden zijn, maar een leuke fietstocht op de Veluwe kan ook heel mooi zijn. De wisenten leven in speciale reservaten, maar wisenten zijn Europese bizons en laten we in Amerika al zoveel bizons gezien hebben dat ons dat ook niet zo bijzonder meer lijkt. We hebben zelfs midden in een hele grote kudde gereden dus dat is al geen uitdaging meer.

Nee, we gaan gewoon naar een historisch stadje en blijven daar dan een paar dagen.

Wel jammer is dat iemand per ongeluk, of misschien wel expres, met zijn tengels aan de thermostaat heeft gezeten. Was het eergisteren nog 30°C, gisteren nog 19°C, vandaag kwam het niet verder dan 13,5°C. Gelukkig hadden we de lange broeken niet al te ver weggestopt en waren trui en vest gewoon op de achterbank te vinden. Wel verzoeken we diegene die met zijn vingers aan die knop gezeten heeft om het toch weer iets te herstellen want we hebben zomervakantie en geen herfstvakantie.

Oké, op naar Kazimierz Dolny. Onderweg bekijken we wel weer wat kerken, zij het dat die nu niet leeg zijn want het is zondag en de kerken hier dan vol zijn. Ik denk dat ze in Nederland al blij zouden zijn met de helft van de bezetting. Soms is een kerk echt zo oud en verwaarloosd tijdens het communistische bewind dat er echt een nieuwe gebouwd moet worden. Als ze dit dan doen dan doen ze het goed ook en wordt er een dubbel zo grote en driedubbel zo mooie kerk neergezet. Dit keer geen orthodoxe maar een "gewone" katholieke kerk. Dat die wat groter moet worden blijkt wel want om de dienst mee te kunnen maken staan sommige mensen buiten. Gelukkig voor hun en voor ons regent het niet. Wij kunnen de nieuwe kerk fotograferen en zij hoeven niet in de regen naar de dienst te luisteren.

De nieuwe kerk staat aan de binnenkant nog in de steigers, niet zo als bij ons, maar een houten stellage. Ja, ze gaan hier nog echt voor ambachtelijk, op alle fronten.

Bij de orthodoxe kerk valt ons steeds weer op dat het hier niet gebruikelijk is om een hele dienst mee te maken. Je komt, indien je dat wilt, gewoon midden in een dienst, laat vrouw achter bij de deur. Je slaat een kruisje voor je de kerk binnengaat, dan weer een kruis als je in de kerk staat, je slaat een kruis voor een door jou gekozen icoon, dat kus je en binnen no time sta je weer buiten. Je slaat je kruisje bij het weggaan, als je buitenkomt en je gaat weer op pad. Als je dit vlug genoeg doet kun je binnen goed 5 minuten al weer op pad zijn. Dat is natuurlijk wel iets voor de haastigen onder ons. Dit kun je ook goed merken op de weg want ondanks dat het op zondag wat minder druk is (met met name vrachtverkeer) denkt ook iedereen dat ze vanwege het kerkbezoek wel weer wat risico's kunnen nemen, ze halen in waar wij minimaal 10x nadenken of het eigenlijk wel verstandig is om het te doen en dan besluiten om het maar te laten want ja, er komt toch wel een tegenligger aan.

Verbazen doen we ons nog steeds, over veel zaken. De mooie winkeltjes bij de kerkhoven waar je lampjes (met waxinelichtjes?) kunt kopen of echte bloemen of kunstbloemen. Maakt niet uit, als je maar iets op het graf zet. Zo zijn er graven waar de prachtigste bloemstukken  op staan of waar inmiddels al een hele verzameling prachtige lampen op staan. En, niet onbelangrijk, het blijft er gewoon netjes staan. Tenzij de wind het omver gooit maar er wordt niet gejat of vernield zoals bij ons.

Onderweg komen we dan ook zomaar op een 90 km weg een fietser achterop. Iedereen gaat er rustig om toe, geen probleem. Moet je bij ons in je hoofd halen, iedereen zou allang de politie gebeld hebben dat er een halve zool op de fiets op een 90 km weg rijdt. Nee hoor, hier geen politie te zien. Behalve op een moment dat je wat Urbex-fotografie wilt doen, je illegaal geparkeerd staat en ergens een politie auto signaleert. Ja, doen moet je toch even opschieten met je foto's en maken dat je wegkomt, tenzij je apparatuur kwijt wilt.

Nou, dat wil Jaap niet, dus wegwezen.

Een met ons meeliftende sprinkhaan zit een flink aantal kilometers verderop nog steeds op het dak van de auto. Dat was makkelijker dan zelf die afstand vliegen, springen of wat zo'n beest dan normaal ook doet.

Onderweg komen we nog langs een gedenkteken waar in 1939 Polen gedood zijn door de Duitsers. Een jong pools stel met ouders/schoonouders vertelt ons in goed engels e.e.a.  over wat hier gebeurt is en we kletsen even met hen over het verschil in begraven/cremeren in hun land en het onze. Zo leren we aan beide zijden wat cultuurverschillen. Toch leuk, dat er al veel jongelui zijn die Engels spreken.

Joepi, we hebben vandaag zowaar herten gezien. Al de hele week worden we gewaarschuwd voor die beesten maar zien ho maar, tot vandaag. Die kunnen we dan wel bij de gespotte dieren schrijven, net als die tig honderd ooievaars overal. Daar zijn we al dagen mee gestopt om ze te tellen want dat was geen doen. Stel je voor dat je links keek en die aan de rechterkant oversloeg, nee, dat zou geen eerlijke telling geweest zijn. Vandaar dat we daar maar mee genokt zijn.

In Kazimierz Dolny vinden we een kamer (pokoje). Hier kunnen we 3 nachten blijven als we dat willen. Geen ontbijt, daar moeten we zelf voor zorgen maar we hebben verder alles.

Grappig is dat we dit keer met Google Translate en een Engelssprekende vriend van de eigenaar (via de telefoon) ook die zaken regelen die geregeld moeten worden.

De eigenaresse gaat de kamer in orde maken (daar was ze druk mee bezig toen wij aankwamen). In de tussentijd halen wij bij Biedronka (Lieveheersbeestje = Poolse supermarkt) ons ontbijt voor morgen.  We rijden naar de kamer terug, laden onze spullen uit, zetten de ontbijtzaken in de koelkast en gaan weer op pad. Nu voor ons avondeten. Dat doen we buiten de deur. Veel eenvoudiger en zeker niet duur.

In een chiq restaurant eten we heerlijk, worden we door de jonge, Engelssprekende kelner, op onze wenken bediend en krijgen we allerlei tips van hem wat we zouden kunnen bezoeken.

Of we deze week nog een keer komen eten, zo ja, dan krijgen we een bon van hem waarmee we ook nog eens 12% korting krijgen en het eten kost hier al bijna niets. Voor ons avondeten waren we € 27,00 kwijt. Wel zonder dessert deze keer maar met drinken en koffie.

Lachen, dit zijn we in Nederland alleen al voor een hoofdgerecht voor 1 persoon kwijt en komt de rest er nog bij.

We beloven hem dat we nog een keer weer komen, maar niet op maandag want dat is zijn vrije dag. Nou, goed joh, komen we eventueel dinsdag. We willen toch een paar dagen blijven en eten moet we zo wie zo.

Lieve allemaal, tot morgen! Dan vertellen we weer wat we beleefd hebben. Iedereen veel liefs van ons en stuur die zon aub onze kant weer op!!