Polen - dag 9

De zon is vandaag gelukkig weer tevoorschijn gekomen en de temperatuur is weer aangenaam. Nog niet geheel zomers maar dat komt, zeggen ze.

Na het ontbijt op pad, eerst lopend naar het bomenpad (Korzeniowy Dol). Dat ligt als het ware om de hoek, op zo'n 300 meter afstand. Het ziet er bijzonder uit. De wortels van de bomen liggen voor een groot deel vrij omdat in loop der tijd het zand en het zandsteen weggespoeld is. Als je er door loopt kun je je voorstellen dat met stevige regenbuien of smeltende sneeuw hier een hoop water in rap tempo naar beneden komt stuiteren.

Gelukkig dus maar dat het nu droog is. Dat voorkomt toch wel wat ellende, zou ik zo zeggen.

Tegen de middag zijn we weer terug en we besluiten maar eens een rondje te rijden. Dat hebben we nog niet zo heel veel gedaan.

Aan de andere kant van het water, de rivier de Wisla, ligt een hele grote ruïne van een kasteel. Ja echt, een kasteel, geen kerk. We bekijken heus ook wel andere dingen hoor.

Richting het pontje om de rivier over te steken komen we over een weg waarvan we denken, als dit maar goed gaat en wat een mazzel dat er geen tegenligger van de andere kant komt die met de veerboot onze kant opgekomen is want je kunt met geen mogelijkheid aan de kant.

Het gaat allemaal goed en op de veerboot varen we rustig naar de overkant.

Als de kaartverkoper in de gaten heeft dat wij Nederlanders zijn wordt Jaap als het ware aan  zijn mouw getrokken en moet hij meekomen. ?????? Er wordt gewezen en in redelijk Duits legt de man uit dat de bel op de veerboot uit Gelderland komt. Dan blijkt dat niet alleen de bel op de boot uit Gelderland komt maar dat de hele veerboot van Nederlandse origine is. Zo'n 20 jaar geleden deze kant opgehaald en het vaart nog steeds. Zelfs de Nederlandse kleuren zijn nog achter de naamplaquette duidelijk zichtbaar. Niet te geloven, wel  leuk.

De ruïne is erg groot maar dusdanig gehavend dat je lang niet overal mag komen. Te gevaarlijk, maar we kunnen toch een goed overzicht krijgen.

In een van de gebouwen is een expositie ingericht en als we in de kelder van dat deel komen staan er in 3 zalen allemaal vitrinekasten met …………………………….. niet te filmen (hebben we dan ook niet gedaan) ………………. delfts blauw, gouds plateel, makkumer aardewerk. Schalen, vazen, tegels, en nog meer vazen, schalen en tegels. Werkelijk deze collectie zou in een Nederlands museum niet misstaan. Omdat we al ontdekt hadden dat de kaartjes controleur geen woord buitenlands spreekt moeten we straks maar eens bij de kassa vragen hoe dit hier verzeild geraakt is. En laat nou niet een handig iemand zeggen, per auto of spoor of vliegtuig want dat bedoel ik niet!!

De dame bij de kassa blinkt niet uit in vriendelijkheid maar dat zijn we inmiddels al wel gewend. Of ze zijn vriendelijk en doen op alle mogelijke manieren hun best om je als toerist een beetje wegwijs te maken of ze zijn bij het onbeschofte af. Dat onbeschofte komen we dan helaas nogal eens tegen in de toeristische sector. Toch vreemd, als je bedenkt dat ze het van toeristen moeten hebben. Nee, het toerisme in Polen staat nog voor een groot deel in de kinderschoenen want er is maar op weinig plaatsen ook wat Engelstalige of Duitstalige info te vinden of je moet echt in sterk op het toerisme geconcentreerde plaatsen komen. De kassa mevrouw pretendeert Engels te spreken maar als ik haar vraag hoe zo'n grote collectie Nederlands aardewerk hier komt zegt ze dat ze mij niet snapt.

Dankzij een jonge schooljongen die het blijkbaar wel leuk vindt om te laten merken dat hij Engels spreekt en toeristen wil helpen komen we er achter dat het om een private collectie gaat die helemaal niets met het kasteel te maken heeft. Bedankt jongeman, we zijn weer een stap verder.

In het dorpje eten we een hapje en ook daar spreekt de serveerster geen andere taal dan Pools. Gelukkig zit er een Duits gezin waarvan oma en moeder van Poolse oorsprong zijn en de jonge vrouw wil ons met plezier met de kaart helpen. Zij is tolk voor ons en wij bestellen dat wat we graag willen eten.

Zij legt ons meteen uit dat als we weer zoiets willen, welk woord we dan in het Pools op de kaart moeten opzoeken. Mooi, onze woordenschat Pools wordt groter. Nou nog leren uitspreken, want dat is met al die variaties van bij elkaar gezochte klinkers nog een opgave.

Op de terugweg zien we nog een gebouw waarvan je zou denken dat het uit de Romeinse tijd is. Dat is niet zo, het blijkt een paleiskapel te zijn die een prins in 1803 heeft laten bouwen ter nagedachtenis aan zijn moeder. Mooi, dat je zoon zo''n gebouwtje neerzet als eerbetoon aan moeders.

Weer teruggekomen kunnen we nog heerlijk een tijdje buiten zitten. Hé, het lijkt net zomer.

Dit is relaxen en genieten.

Morgen weer verder op pad. Nog niet zeker of we nou rechtsaf of linksaf zullen afslaan. Dat gaan we vanavond nog uitzoeken.

Tot morgen!